Ποιοι ήσαν οι ήρωες που έλαβαν μέρος στην Αργοναυτική Εκστρατεία;

Η Ιωλκός δεν θα ευημερούσε ποτέ, σύμφωνα με το Μαντείο των Δελφών, αν δεν έφερναν από την Κολχίδα της μυθικής χώρας Αίας, το δέρμα του χρυσού κριού με τον οποίο είχε φύγει ο Φρίξος, πριν από μία γενεά, από τον Ορχομενό, για να μην τον θυσιάσουν. Το δέρμα κρεμόταν από ένα δέντρο, μια ιερή βελανιδιά, στο άλσος του Κολχίου Άρεως, και το φρουρούσε νύχτα μέρα ένας άγρυπνος δράκος. Ο Πελίας δήλωσε στον Ιάσονα πως αν πραγματοποιούσε αυτό το κατόρθωμα, θα του 'δινε τη βασιλεία, που είχε γίνει μεγάλος βάρος για έναν άνθρωπο της ηλικίας του. Ο Ιάσονας δέχτηκε την πρόκληση, και έστειλε κήρυκες σ' όλες τις αυλές της Ελλάδας ζητώντας εθελοντές που θα ταξίδευαν μαζί του. Διαβάστε το κείμενο που ακολουθεί!..

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ Μυθολογία αναφέρει, ότι Αργοναύτες είναι οι ήρωες που έλαβαν μέρος στην εκστρατεία για την κατάκτηση και μεταφορά του Χρυσόμαλλου Δέρατος –την Αργοναυτική εκστρατεία. Μετά το θάνατο του Κρηθέα του Αιολίδα, βασιλιά της Θεσσαλίας, ο Πελίας, γιος του Ποσειδώνα και της Τυρούς, ηλικιωμένος πια, άρπαξε το θρόνο της Ιωλκού από τον ετεροθαλή αδελφό του Αίσωνα, το νόμιμο διάδοχο. Ένας χρησμός τον προειδοποίησε πως θα σκοτωνόταν από έναν απόγονο του Αιόλου, και ο Πελίας θανάτωσε κάθε σημαίνοντα Αιολίδη, εκτός από τον Αίσωνα, που τον έσωσε η μητέρα του Τυρώ, αλλά τον κράτησε αιχμάλωτο στο ανάκτορό του, αναγκάζοντάς τον να παραιτηθεί από τα δικαιώματά του στο θρόνο. Ο Αίσωνας είχε νυμφευθεί την Πολυμήλα (ή Πολυφήμη κ.λπ., βλέπε: Αίσων) και απέκτησε από αυτήν τον Διομήδη. Ο Πελίας θα σκότωνε το παιδί χωρίς οίκτο, γι' αυτό η Πολυμήλα προσποιήθηκε πως απέβαλε και φυγάδευσε το βρέφος στο Πήλιο, όπου ανατράφηκε από το σοφό Κένταυρο Χείρωνα, όπως πολλοί άλλοι ήρωες. Ο Χείρωνας ονόμασε τον Διομήδη Ιάσονα. Ένας δεύτερος χρησμός προειδοποίησε τον Πελία (που ο Ησίοδος τον λέει υπερήνορα, υβριστήν, ατάσθαλον, οβριμοεργόν) πως έπρεπε να φυλάγεται από ένα μονοσάνδαλο άνθρωπο, και μια μέρα που ήταν στην αμμουδιά για να κάνει επίσημη θυσία στον Ποσειδώνα, παρατήρησε έναν ψηλό, μακρυμάλλη νέο από τη Μαγνησία, που φορούσε δερμάτινο χιτώνα, ήταν οπλισμένος με δύο λόγχες και φορούσε ένα μόνο σανδάλι. Το άλλο, το είχε χάσει στο λασπώδη ποταμό Άναυρο, καθώς βοηθούσε μια γριά να τον περάσει. Η γριά ήταν η θεά Ήρα, μεταμφιεσμένη: ο Πελίας είχε αμελήσει τις συνηθισμένες θυσίες προς τη θεά, κι εκείνη είχε αποφασίσει να τον τιμωρήσει. Ο Πελίας τον ρώτησε τι θα 'κανε αν μάθαινε πως κάποιος συμπολίτης του έμελλε να τον σκοτώσει. Ο Ιάσονας απάντησε (με έμπνευση της Ήρας): «Θα τον έστελνα να μου φέρει το Χρυσόμαλλον Δέρας από την Κολχίδα». Η Ιωλκός δεν θα ευημερούσε ποτέ, σύμφωνα με το Μαντείο των Δελφών, αν δεν έφερναν από την Κολχίδα της μυθικής χώρας Αίας, το δέρμα του χρυσού κριού με τον οποίο είχε φύγει ο Φρίξος, πριν από μία γενεά, από τον Ορχομενό, για να μην τον θυσιάσουν. Το δέρμα κρεμόταν από ένα δέντρο, μια ιερή βελανιδιά, στο άλσος του Κολχίου Άρεως, και το φρουρούσε νύχτα μέρα ένας άγρυπνος δράκος. Ο Πελίας δήλωσε στον Ιάσονα πως αν πραγματοποιούσε αυτό το κατόρθωμα, θα του 'δινε τη βασιλεία, που είχε γίνει μεγάλος βάρος για έναν άνθρωπο της ηλικίας του. Ο Ιάσονας δέχτηκε την πρόκληση, και έστειλε κήρυκες σ' όλες τις αυλές της Ελλάδας ζητώντας εθελοντές που θα ταξίδευαν μαζί του. Ζήτησε επίσης από τον Άργο τον Θεσπιέα να του ναυπηγήσει ένα πλοίο με πενήντα κουπιά, μήκους 50-60 μέτρων. Ο Άργος κατασκεύασε στις Παγασές την Αργώ (η λέξη σημαίνει και «γρήγορη», «λαμπρή»), με ξυλεία από τα δάση του Πηλίου. Η ίδια η Αθηνά πρόσθεσε ένα κομμάτι ξύλο στην πλώρη του σκάφους που το 'κοψε από την ιερά Φηγό (βελανιδιά) του Δία στη Δωδώνη. Γι' αυτό πίστευαν πως η Αργώ ήταν λάλος, είχε δηλαδή μαντικές και προφητικές ιδιότητες. Όσο για την Ήρα, όπως λέει ο Πίνδαρος, «άναψε γλυκό πόθο στις καρδιές όλων, ώστε να μη θέλει κανείς να μείνει έξω από την Αργώ, ζώντας ζωή ακίνδυνη». Οι πιο έγκυρες πηγές δίνουν τ' ακόλουθα ονόματα των ηρώων που έλαβαν μέρος στην Αργοναυτική Εκστρατεία:

Αγκαίος ο Αρκάς, βασιλιάς της Τεγέας.

Αγκαίος ο Σάμιος, γιος του Ποσειδώνα, βασιλιάς των Λελέγων.

Άδμητος, βασιλιάς των Φερών.

Άκαστος, γιος του Πελία.

Άκτωρ, γιος του βασιλιά της Φωκίδας Δηίονος.

Αμφιάραος, μάντης από το Άργος.

Άργος ο Θεσπιεύς, γιος του Φρίξου, ναυπηγός της Αργούς.

Άργος, ο επώνυμος του Άργους.

Ασκάλαφος ο Ορχομένιος, γιος του Άρη.

Αστέριος, γιος του Κομήτη.

Αταλάντη της Καλυδώνας, η παρθένα-κυνηγός.

Αυγείας, γιος του Ήλιου, βασιλιά της Ήλιδας.

Βούτις, ο Αθηναίος, αδελφός του Ερεχθέα.

Εργίνος ο Μιλήσιος.

Ευρύαλος, γιος του Μεκιστέα.

Ευρυδάμας ο Δολόπιος.

Εύφημος από το Ταίναρο, δύτης.

Εχίων, γιος του Ερμή, κήρυκας.

Ζήτης, φτερωτός γιος του Βορέα.

Ηρακλής, ο ήρωας από την Τίρυνθα.

Ιάσων, ο αρχηγός των Αργοναυτών.

Ίδας ο Μεσσήνιος, γιος του Αφαρέτου.

Ίδμων ο Αργείος, γιος του Απόλλωνα, μάντης.

Ιφικλής, γιος του Θεστίου του Αιτωλού.

Ίφιτος, αδελφός του βασιλιά των Μυκηνών Ευρυσθέα.

Καινεύς ο Λαπίθης.

Κάλαϊς, φτερωτός αδελφός του Ζήτου.

Κάνθος ο Ευβοεύς.

Κάστωρ, Σπαρτιάτης παλαιστής, ένας από τους Διόσκουρους.

Κηφεύς, γιος του βασιλιά της Τεγέας, Αλέως.

Κόρονος ο Λαπίθης.

Λαέρτης, γιος του Αργείου Ακρισίου.

Λυγκεύς ο οξυδερκής, αδελφός του Ίδα.

Μελάμπους ο Πύλιος, γιος του Ποσειδώνα.

Μελέαγρος ο Καλυδώνιος.

Μόψος ο Λαπίθης, μάντης.

Ναύπλιος ο Αργείος, γιος του Ποσειδώνα.

Οϊλεύς ο Λοκρός, πατέρας του Αίαντα.

Ορφεύς, ποιητής και μουσικός από τη Θράκη.

Παλαίμων ο Αιτωλός, γιος του Ήφαιστου.

Περικλύμενος ο Πύλιος γιος του Ποσειδώνα.

Πηλεύς ο Μυρμιδών.

Πολυδεύκης, Σπαρτιάτης πυγμάχος, ένας από τους Διόσκουρους.

Πολύφημος ο Αρκάς, γιος του Ελάτου.

Στάφυλος ο Κρης, γιος του Διονύσου.

Τελαμών, βασιλιάς της Σαλαμίνας, πατέρας του Αίαντα.

Τίφυς ο Βοιωτός, πηδαλιούχος.

Ύλας ο Δρύωψ, βοηθός του Ηρακλή.

Φάληρος ο Αθηναίος, τοξότης.

Φανός ο Κρης, γιος του Διονύσου, αδελφός του Στάφυλου.

Εκτός απ' αυτούς τους 50, αναφέρονται πολλοί άλλοι, όπως λ.χ. ο ήρωας Θησέας, ο Αμφιδάμας , ο Ασκληπιός κ.ά.